Przeciętne gospodarstwo domowe w 2016 roku zajmowało mieszkanie o powierzchni 77,2 m2, składające się z trzech pokoi – wynika z danych GUS.
Z raportu Głównego Urzędu Statystycznego „Sytuacja gospodarstw domowych w Polsce w 2016 r.” wynika, że przeciętna rodzina w ubiegłym roku zajmowała mieszkanie o powierzchni 77,2 m2, składające się z trzech pokoi. Rok wcześniej było to odpowiednio 76,7 m2 i 2,9 pokoi. Na jedną osobę w gospodarstwie przypadało średnio 27,6 m2 powierzchni użytkowej oraz jeden pokój (w 2015 r. – 27,4 m2).
Największą przeciętną powierzchnią użytkową mieszkań dysponowały gospodarstwa domowe rolników – 124,2 m2. Z kolei największą powierzchnię użytkową na 1 osobę posiadały gospodarstwa domowe emerytów (37,4 m2) oraz rencistów (36,6 m2), co wiąże się z mniejszą liczbą osób w gospodarstwie domowym, zaś najmniejszą gospodarstwa domowe pracowników (23,7 m2). Różnice w stosunku do roku 2015 były niewielkie – nastąpił nieznaczny wzrost przeciętnej powierzchni użytkowej mieszkań.
Wielkość mieszkań użytkowanych przez gospodarstwa domowe była zróżnicowana ze względu na poziom dochodów gospodarstwa. W przypadku gospodarstw domowych o najwyższych dochodach (V grupa kwintylowa), zajmowana powierzchnia była nieznacznie mniejsza (76,5 m2) niż w gospodarstwach o najniższych dochodach (I grupa kwintylowa) – 80,5 m2, jednak ich członkowie dysponowali blisko dwa razy większą powierzchnią przypadającą na 1 osobę (36,6 m2 wobec odpowiednio 20,2 m2). Powierzchnia mieszkań użytkowanych przez gospodarstwa domowe maleje wraz ze wzrostem liczby mieszkańców danej miejscowości. Przeciętna powierzchnia użytkowa mieszkań położonych na wsi zajmowana przez gospodarstwo domowe wynosiła 99,8 m2 i była o prawie 40 m2 większa niż zlokalizowanych w miastach liczących co najmniej 500 tysięcy mieszkańców.
W ostatnich latach różnica ta pozostaje na podobnym poziomie, pomimo systematycznego wzrostu wielkości mieszkań w obu grupach gospodarstw domowych. Gospodarstwa domowe na wsi dysponowały też największą powierzchnią użytkową przypadającą na 1 osobę (29,8 m2 wobec ok. 26,0 m2 w miastach liczących co najmniej 500 tys. mieszkańców). 34,9 proc. gospodarstw domowych na wsi i 28,1 proc. w miastach zamieszkiwało w mieszkaniach wybudowanych w 1960 r. lub wcześniej.
W mieszkaniach wybudowanych w roku 2007 lub później zamieszkiwało 6,6 proc. gospodarstw domowych na wsi i 6,4 proc. w miastach. Udział gospodarstw domowych mieszkających w budynkach wielorodzinnych w ogólnej liczbie gospodarstw wyniósł 55,3 proc., natomiast w domach jednorodzinnych w zabudowie szeregowej, bliźniaczej lub wolnostojących – 44,6 proc.
Mieszkania gospodarstw domowych mieszkających w miastach były nieco lepiej wyposażone w instalacje sanitarno-techniczne od gospodarstw zamieszkujących wieś, za wyjątkiem wyposażenia w gaz. Największa różnica w tym zakresie wystąpiła w przypadku ciepłej wody bieżącej (3,3 p. proc), centralnego ogrzewania (3,0 p. proc.), ustępu spłukiwanego (2,9 p. proc.) oraz łazienki (2,8 p. proc.).
Według GUS istnieje wyraźna zależność między dochodami gospodarstwa a wyposażeniem mieszkania w instalacje techniczno-sanitarne, z wyjątkiem gazu, z którego najrzadziej korzystają najbogatsze gospodarstwa. Najbardziej znacząca różnica w tym zakresie dotyczyła wyposażenia w centralne ogrzewanie (15,6 p. proc.), łazienkę (7,3 p. proc.) oraz ciepłą wodę bieżącą (7,2 p. proc.).
