Śnieg w kwietniu zaskakuje? Nie tylko w tym roku. Równo 100 lat temu wiosna również ociągała się z przyjściem.
Onegdaj nad wieczorem zaczął padać śnieg zrazu drobny i rzadki, który z zapadaniem nocy zmienił się w najregularniejszą gęstą śnieżycę przy dojmującym północno-zachodnim wietrze. Grana przy bezustannym padaniu śniegu miasto przedstawiało widok najzupełniej zimowy. Ulice pokryte grubą warstwą śnieżnego puchu, dachy jakby wyłożone grubemi pierzynami, a szczyty dachów i słupy zdobne w wysokie, a ciągle rosnące czuby śnieżne. Drzewa pokryły się okiścią, jakby w styczniu lub lutym. Na plantacyach strząsano je z drzew tykami, by młode pędy i pęki uwolnić od ciężaru grożącego im połamania.
Druty telegraficzne prawie w całem mieście zostały wsku-tek niebywałego opadu śniegu poprzerywane i splątane. Nad ich naprawą pracują od rana robotnicy zakładów telefonicznych.
Piękny, choć spóźniony widok przedstawiają, przedmiejskie okolice zasłane na 1/2 metra grubości dziewiczym, białym śniegiem.
Wczoraj nad wieczorem śnieg przestał padać i zmienia się obecnie przy stosunkowo znacznej ciepłocie w bajory brudnej wody i lepkiego błota.
Śnieg ten — jak twierdzą — nie jest jeszcze ostatnim w tej wiośnie.
Ilustrowany Kuryer Codzienny, 21-04-1917
Więcej artykułów sprzed wieku na portalu 100lattemu.pl. Polecamy!
