Z wnioskiem o ustanowienie w Mławie roku 2019 Rokiem Wojciecha Piechowskiego wystąpiło Towarzystwo Miłośników Twórczości Tekli Bądarzewskiej. Na workowej sesji miejskiej radni się do niego przychylili.
23 kwietna 2019 r. roku (Dzień Patrona Miasta św. Wojciecha) minie 170 lat od urodzin Wojciecha Piechowskiego nieopodal Mławy w Nosarzewie Borowym.
W zbiorach Muzeum Ziemi Zawkrzeńskiej w dziale sztuki prezentowanych jest aktualnie dziewiętnaście obrazów Wojciecha Piechowskiego, między innymi „Portret chłopa w stroju Tyrolskim” (Monachium), „Za chlebem”, „Puszczyk”, „Dziewczynka przy biurku” (portret córki), „Myśl”, „Portret dziewczyny”, „Scena w karczmie” z cyklu pan Twardowski, szkic do obrazu „Marsz pogrzebowy” i kilka innych.
W dziale znajduje się również portret Wojciecha Piechowskiego, autorstwa Romana Szwoynickiego. Poza obrazami w salach znajdują się stylowe meble i liczne bibeloty z epoki. Najciekawsze to: osiemnastowieczne biurko damskie, pochodzące z dworu w Nosarzewie Borowym należące do babci artysty oraz dwa portrety pochodzące również z dworu: portret Andrzeja M. Piechowskiego chorążego kawalerii narodowej z XVIII w. i portret szambelana królewskiego Ignacego Piechowskiego z 1806 r.
Wojciech Piechowski był pierwszym dzieckiem Michała i Elżbiety Piechowskich, wywodzących się z mławskiej szlachty. Ukończył szkołę podstawową w Mławie oraz gimnazjum we Włocławku. W latach 1869 – 1871 uczęszczał do Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie zaprzyjaźnił się z Józefem Chełmońskim i Antonim Adamem Piotrowskim. W latach 1873 – 1875 uczył się w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium oraz w monachijskiej pracowni Józefa Brandta. Debiutował obrazem „Zielone Świątki” w 1874 r. na wystawie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Obraz wzbudził bardzo duże zainteresowanie krytyki artystycznej, otrzymał za niego stypendium, które umożliwiło mu pozostanie w Monachium do 1875 r.
Po powrocie do kraju osiedlił się w rodzinnym Nosarzewie. W 1877 r. ożenił się z Aleksandrą Olszewską i przeniósł na własne gospodarstwo na terenie tej miejscowości. Okres pobytu w Nosarzewie artysta dzielił między zajęciami w gospodarstwie, a twórczością malarską. Z tego okresu pochodzą obrazy „Maria Magdalena” dla kościoła w Szydłowie.
Piechowski był wielokrotnie nagradzany m.in. za obraz „Droga i życie nasze”, który otrzymał brązowy medal na Międzynarodowej Wystawie w Paryżu w 1889 r. oraz w Berlinie w 1891 r. Obraz był też nagrodzony w Chicago w 1892 r. oraz na Międzynarodowej Wystawie Zimowej w San Francisco w roku 1894, na której zdobył dwa brązowe medale. Obecnie znajduje się w kościele Il Gesu przy Girard Avenue w Filadelfii.
Inny obraz „Rezurekcja” nagrodzony został srebrnym medalem na Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Paryżu w 1900 r. W 1905 r. Piechowski pomagał znanemu warszawskiemu rzeźbiarzowi sakralnemu Piusowi Welońskiemu przy tworzeniu stacji Męki Pańskiej dla Jasnej Góry. Wiele podróżował, między innymi odwiedził Romana Szwoynickiego w jego majątku w Radach na Litwie. Wraz z Józefem Chełmońskim, Janem Stanisławskim i Konstantym Górskim gościł u Włodzimierza Tetmajera w Bronowicach pod Krakowem. Wielokrotnie bywał i nawet mieszkał u Józefa Chełmońskiego w Kuklówce. Zginął w wypadku 13 listopada 1911 r. w przededniu objęcia nowej posady w majątku Skłóty koło Kutna, barona Stanisława Dangla.
