Zmarł Stanisław Świercz. Jutro msza pogrzebowa

Z głębokim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Stanisława Świercza, żołnierza Armii Krajowej, Narodowych Sił Zbrojnych, Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, odznaczonego m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego, medalem „Zasłużony dla Miasta Mława”.

Msza św. pogrzebowa odbędzie się w sobotę, 15 września o godzinie 9.30 w kościele pw. św. Wawrzyńca w ceremoniale wojskowym.

Stanisław Świercz urodził się w 1925 r. w Gąsewie (pow. makowski). W czasie okupacji niemieckiej i po wkroczeniu do Polski Armii Czerwonej był żołnierzem Narodowych Sił Zbrojnych oraz Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Korzystając z amnestii, ujawnił się w 1947 r. i zaniechał działalności konspiracyjnej. Mimo to 4 października 1950 r. został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego. Oskarżony o udział w „nielegalnym związku mającym na celu obalenie przemocą ustroju Państwa Polskiego”, wyrokiem Sądu Rejonowego w Warszawie, na sesji wyjazdowej w Pułtusku, w dniu 7 kwietnia 1951 r. został skazany na „karę śmierci wraz z utratą praw publicznych, obywatelskich oraz praw honorowych na zawsze, wraz z przepadkiem mienia na rzecz Skarbu Państwa”. Prezydent Bolesław Bierut skorzystał z prawa łaski i zamienił ten wyrok na dożywotnie więzienie, utrzymując w mocy kary dodatkowe.

Po wyjściu z więzienia, po odwilży w sierpniu 1957 r. osiadł w Mławie i podjął tu pracę zawodową – łącznie przepracował 45 lat. W 1990 r. przeszedł na emeryturę. Wówczas dał się poznać jako jeden z najaktywniejszych społeczników. Intensywnie pracował społecznie w Związkach Kombatanckich: w Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych, Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego. W roku 1991 na zjeździe Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego (Okręg warszawski) został wybrany członkiem komisji historycznej, którym był do 1994 r.

Od 1991 r. do 1998 r. był członkiem i założycielem Koła ZŻNSZ i przewodniczącym Zarządu tego Koła w Mławie. Był również członkiem zarządu zintegrowanego Związku Kombatanckiego, w skład którego wchodzą ŚZŻAK – ZŻNSZ- ZWPOSt /obwód Mława. W 1994 r. na zjeździe krajowym Z7-NSZ8 w Warszawie został wybrany do Rady Naczelnej ZŻNSZ. Był sekretarzem tej rady do końca kwietnia 1998 r.

Od kwietnia 2002 r. był przewodniczącym Sądu Koleżeńskiego przy Zarządzie Stołecznym ZŻNSZ Warszawa. W 2005 r. wchodził w skład prezydium Zarządu Głównego ZŻNSZ.

Po 2001 r. po koleżeńsku, społecznie współpracował z Instytutem Pamięci Narodowej (Biuro Edukacji Publicznej, Oddział Warszawski). Za swoje najważniejsze zadanie uznawał bowiem odkrywanie i popularyzowanie prawdy o najnowszych dziejach naszej „małej ojczyzny” i Mazowsza. Organizował wystawy oraz konferencje popularne i naukowe z udziałem m.in. badaczy z Instytutu Pamięci Narodowej. Występował na nich również w roli prelegenta. Zainicjował budowę obelisków i tablic upamiętniających fakty, ludzi i miejsca pamięci narodowej (m. in. w Gąsewie, Lipowcu Kościelnym, Niedziałkach, Szreńsku). Organizował uroczystości patriotyczno-narodowe. Chętnie uczestniczył w pogadankach dla młodzieży szkolnej, dzieląc się z nią swoją wiedzą i doświadczeniem.

Szczególne znaczenie miała dla niego praca badawczo-dokumentacyjna. Napisał i opublikował kilka książek oraz wiele artykułów dotyczących dziejów organizacji i ludzi niepodległościowego podziemia, cytowanych w poważnych opracowaniach naukowych. Zgromadził archiwum, z którego z pewnością będą korzystać także przyszli historycy. Część swojego archiwum przekazał do Muzeum Ziemi Zawkrzeńskiej. Był również redaktorem i wydawcą „Głosu Kombatanta z Prowincji”, który był wydawany pod jego redakcją przez 4 lata.