Poroże jest największym atrybutem samców, które zrzucają na przełomie lutego i marca. Sezon poszukiwań w pełni.

 - Przełom lutego i marca to czas kiedy jeleniowate zrzucają swoje poroża. Gubione wiosną poroża nazywane są zrzutami. Proces ten jest cykliczny i odbywa się każdego roku u tej grupy zwierząt, nawet najbardziej imponujące rozmiarami poroża wymieniane są każdej wiosny (a mogłoby się wydawać, że są budowane latami). Proces zrzucania poroża jest związany ze zmianami zachodzącymi w tkankach u podstawy poroża. W tkance kostnej tworzą się jamy, które z czasem się powiększają i w końcu poroże się odłamuje. W trakcie zrzucenia powstaje rana, która szybko się zarasta. Nowe poroże początkowo jest pokryte skórą, tzw. scypułem, który jest bardzo unaczyniony. Po czterech miesiącach skóra zaczyna wysychać, wtedy zwierzęta ścierają ją o krzewy i pnie drzew, a poroże zaczyna kostnieć. Od momentu zrzucenia poroża do zakończenia jego wzrostu mijają ponad trzy miesiące. Podczas tych 100 dni tempo wzrostu jest zdumiewające, u niektórych gatunków jeleniowatych w ciągu doby ta ozdoba może przyrosnąć nawet o 1,5 cm. Poroże jest największym atrybutem samców w trakcie jesiennych godów.

- opowiadają leśnicy.

Prezentują fotografie leśniczego Wiesława Hajczuka. Zdumiewające okazy poroży jeleni i łosi zostały znalezione w trakcie wykonywania obowiązków służbowych.

Zbieranie poroży jest dozwolone, jednak leśnicy apelują o przestrzeganie zasad:

- w trakcie poszukiwań nie wolno płoszyć zwierząt, zmuszając ich do biegu, licząc że podczas ucieczki odpadnie stare poroże;

- należy także unikać ostoi zwierzyny i innych terenów objętych ochroną;

- znalezione zrzuty poroża stają się własnością znalazcy.

Poroża jeleni wykorzystuje się do wielu celów - od ozdób, przez meble aż po dzieła sztuki.