Wielki Czwartek jest pamiątką ustanowienia sakramentów: Kapłaństwa i Eucharystii. Nawiązuje do Ostatniej Wieczerzy i jest pierwszym z trzech najważniejszych dla katolików dni w roku.
W kościołach katedralnych (rano) odprawiana jest uroczysta msza nazywana Mszą Krzyżma. Podczas niej poświęcane są nowe oleje do namaszczeń podczas chrztu, bierzmowania, sakramentu kapłaństwa oraz przy namaszczeniu chorych. W trakcie tej mszy odbywa się też odnowienie przyrzeczeń kapłańskich.
W kościołach parafialnych (wieczorem) odprawiana jest natomiast tylko jedna uroczysta msza – to Msza Wieczerzy Pańskiej, która rozpoczyna Triduum Paschalne i zarazem kończy okres Wielkiego Postu. Podczas mszy w trakcie śpiewu „Chwała na wysokości” biją wszystkie dzwony w świątyni, ale po zakończeniu śpiewu już milkną (podobnie organy). W czasie Przeistoczenia używane są tylko kołatki. W niektórych kościołach odbywa się także obrzęd obmycia nóg dwunastu mężczyznom.
Podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej konsekruje się też taką ilość komunikantów, by wystarczyły na dzień obecny i następny (bo Wielki Piątek jest jedynym w roku dniem, w którym nie sprawuje się Eucharystii). Po zakończeniu Wieczerzy Najświętszy Sakrament przenosi się do kaplicy adoracji, zwanej „Ciemnicą” (na pamiątkę uwięzienia Jezusa po Ostatniej Wieczerzy), gdzie adoruje się go do późnych godzin nocnych i przez cały Wielki Piątek. Z ołtarza zdejmuje się świece, mszał, krzyż i obrusy. Gest ten symbolizuje koniec wieczerzy i odarcie Chrystusa z szat oraz jego opuszczenie przez bliskich. Sam ołtarz jest symbolem Chrystusa. Tabernakulum zostaje otwarte i puste, a wieczna lampka zgaszona.
